ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝΧρόνος… σίγουρα θα θέλαμε η μέρα να είχε περισσότερες από 24 ώρες για να φέρουμε εις πέρας όλες μας τις υποχρεώσεις. Οι ρυθμοί της καθημερινότητας είναι χωρίς αμφιβολία πολύ γρήγοροι, με τη δουλειά να απορροφά ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας. Ζούμε καταστάσεις που μας πιέζουν, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά, ιδιαίτερα την περίοδο που διανύουμε. Αγωνιούμε και προσπαθούμε να τα καταφέρουμε σε όλα, τέλειοι άνθρωποι, τέλειοι γονείς. Ίσως συμφωνήσετε μαζί μου, καθώς πιστεύω ότι δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι και κατ΄επέκταση τέλειοι γονείς. Υπάρχουν απλά αρκετά καλοί άνθρωποι και αρκετά καλοί γονείς.
Εργαζόμαστε πολλές ώρες για να προσφέρουμε στα παιδιά μας ό,τι χρειαστούν, καλύπτοντας τις σωματικές και βιολογικές τους ανάγκες. Η κούραση ωστόσο πολύ συχνά δίνει τη θέση της στο θυμό και ο θυμός με τη σειρά του στις συχνές παρατηρήσεις προς τα παιδιά μας. Απαιτούμε να μας ακούνε, γιατί εμείς είμαστε γονείς και εκείνα παιδιά. Τι γίνετε όμως με εμάς τους ίδιους, ακούμε τα παιδιά μας όταν μας μιλούν; Γιατί τα παιδιά έχουν πάντα κάτι σημαντικό να μας πουν.
Πρόσφατες έρευνες έδειξαν , πως 1 στα 5 παιδιά προσχολικής ηλικίας παρουσιάζει κάποια διαταραχή στο λόγο. Από τις φωνολογικές διαταραχές έως και τις διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (αυτισμός) τα προβλήματα στο λόγο είναι πλέον συχνό φαινόμενο. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει και η δικαιολογία πως το παιδί κάνει λάθη γιατί είναι μικρό και κάποια στιγμη θα μιλήσει, όπως πολύ συχνά ακούω να λένε, θα πρέπει να σταματήσει να χρησιμοποιείται .
Πολύ συχνά, δε διακρίνουμε τις δυσκολίες των παιδιών ως προς την έκφραση και αντίληψη του προφορικού λόγου. Ελλιπείς φράσεις, χωρίς συντακτική δομή, φτωχό λεξιλόγιο. Χαρακτηριστικά τα οποία περνούν απαρατήρητα , όταν δεν ακούμε τι μας λένε τα παιδιά και εστιάζουμε απλά στο γεγονός ότι μιλούν. Τι γίνεται όμως όταν αυτά τα αδιαφανή προβλήματα, κάνουν αισθητή την παρουσία τους σε μεγαλύτερη ηλικία;
Σκεφτείτε για παράδειγμα, το δημοτικό. Ένα παιδί με διαταραχή λόγου στο δημοτικό, γίνεται συνήθως αντικείμενο πειράγματος από τους συμμαθητές του με αποτέλεσμα να απομονώνεται και να νιώθει ντροπή όταν μιλά.
Είναι σημαντικό τα παιδιά να έχουν καταληπτό λόγο, να μιλούν καθαρά , πριν περάσουν στη σχολική περίοδο. Η παγίωση ενός προβλήματος δυσκολεύει την κατάσταση τόσο του παιδιού όσο και του οικογενειακού περιβάλλοντος του, κάνοντας τη λογοθεραπεία να είναι απαραίτητη ανάγκη. Η λογοθεραπεία ως επιστήμη στοχεύει στην πρώιμη ανίχνευση των διαταραχών του λόγου, στην έγκαιρη διάγνωση τους. Δε γινόμαστε υπερβολικοί αν ανησυχούμε για τη γλωσσική ανάπτυξη των παιδιών μας. Αν κάτι μας προβληματίζει, το συζητάμε με έναν λογοθεραπευτή, ίσως να είναι κάτι ασήμαντο ίσως και όχι. Με την πρόληψη όμως αποφεύγουμε μεγαλύτερα προβλήματα στο μέλλον. Σήμερα μπορούμε να το επιτύχουμε αυτό, αφήνοντας στην άκρη εγωισμούς και ταμπού.
Κλείνοντας, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που μου έμαθε ο Μιλτιάδης, ένα 6χρονο αγόρι σε μια συνεδρία μας: θέλοντας να μου τραβήξει την προσοχή και να ακούσω αυτό που ήθελε να μου πει, προσποιήθηκε με τα χέρια του πως έβαζε κάτι στα αυτιά μου. Όταν τελείωσε μου είπε πως μου έβαλε μαγικά ακουστικά, για να ακούω καλύτερα αυτά που μου λέει.
Ας βάζουμε και εμείς λίγο πιο συχνά ‘’μαγικά ακουστικά’’ και ας ψάχνουμε μέσα στα λόγια των παιδιών, ώστε όταν έρθει η ώρα του σχολείου, να είναι απόν το πρόβλημα, αλλά παρούσα η αυτοπεποίθηση και η χαρά των παιδιών μας.
Της χρυσάνθης Γκρέκου,
Λογοθεραπεύτριας, πτυχιούχου Σ.Ε.Υ.Π Ιωαννίνων
